Początkowo rolę, którą finalnie otrzymał George Peppard, miał dostać Laurence Harvey.
Rolę pułkownika Harkera zaproponowano Dirkowi Bogarde. Ten jednak ją odrzucił.
Dożylna rurka, podająca pannie Portman osocze, jest plastikowa, chociaż zespół medyczny w okresie II wojny światowej używał rurek gumowych.
W konwoju, który zmierza do Tobruku, widzimy ciężaróweki M135 i M54. Takie modele były dostępne dopiero od wczesnych lat 50-tych, natomiast akcja filmu rozgrywa się w okresie II wojny światowej.
Brytyjski szpieg wspomina, że lokalne plemiona wyruszą na "jeddah", czyli "świętą wojnę". Tak naprawdę powinien był użyć słowa "jihad" - wyraz "jeddah" oznacza "dobrobyt i szczęście".
Kiedy kapitan Bergman atakuje i zabija wartownika, na jego prawej dłoni (tej, w której trzyma nóż), pojawia się krew, jeszcze przed wyprowadzeniem ciosu.
Kiedy płetwonurkowie wchodzą na pokład statku więziennego, jeden z nich trzyma w ręku pistolet z tłumikiem. Tłumik ten jest wyraźnie wygięty, co nie powinno mieć miejsca.
Niemieckie czołgi, występujące w filmie, to w rzeczywistości amerykańskie czołgi lekkie M-41 Walker Bulldog i średnie M-48 Patton, wprowadzone do użytku w 1951 i 1953 roku.
Zdjęcia do filmu kręcono w Almerii (Hiszpania), Tucson (Arizona, USA) i stanie Kalifornia (USA).
Faktyczny atak na Tobruk miał miejsce z 13 na 14 września 1942 roku i w przeciwieństwie do tego co pokazano w filmie, "Operacja Agreement" zakończyła się kompletną porażką.